VENEDİK

Welcome to Italy, protect yourself against pickpockets!

Venedik, “suyun üzerine kurulu bir şehir” deyip geçilecek bir yer değil. Kendine has bir kokusu, kalabalığı ve insanı bir anda içine çeken bir büyüsü var. Sokağa adım atar atmaz, labirenti andıran dar sokaklarda yankılanan sesler ve kanallardan yükselen hafif yosun kokusu bile şehrin ruhunu anlatmaya yetiyor.

Öncelikle söylemek istediğim; Maps çoğu yerde çekmiyor. Bu yüzden kaybolmaya hazırlıklı olun. Neyse ki turistik bölge gerçekten küçük; yarım günde bile rahatlıkla yürüyerek gezilebiliyor.

Marco Polo’dan kalkan otobüslerle merkeze geçebilirsiniz. Sabah aşırı erken kalkmanıza gerek yok çünkü bir gün yetiyor da artıyor bile. Tek tek şu kiliseye bu kütüphaneye gidin diye yazmayacağım çünkü zaten gezerken her köşe başında kendinizi yeni bir meydanda ya da kanalda buluyorsunuz. Ama favori yerlerimi yazayım; herkesin bildiği Ahlar köprüsü, Rialto köprüsü, Palazzo Contarini del Bovolo Scala Contarini del Bovolo fotoğraf çekmeyi sevenler için güzel yerler. San Marco Bazilikası ve bulunduğu meydan oldukça ihtişamlı bir yer. Gitmek isteyip gidemediğim Fenice Tiyatrosu olmuştu, tercih ederseniz online bilet alıp zamanınız olursa deneyimlemenizi tavsiye ederim.

Bir de Venedik’e gelip gondola binmemek olur mu? Biz binmedik çünkü bütçemiz sınırlıydı; onun yerine fotoğraf makinelerimiz boynumuzda sokak sokak dolaşmayı tercih ettik (ayrıca gondola bindiğimizde gondolların ve kanalların manzarasını göremeyecek olmak aktivitenin cazibesini birazcık küçülttü). Şehir öyle güzel ki gondola binmeseniz bile kanallara, köprülerin altından süzülen gondollara ve o klasik Venedik görüntülerine zaten doymuş oluyorsunuz.

Bir de… hamsili pizza. Seni asla unutmayacağım. İtalya’da yediğim ilk pizzanın çöpe gideceğini, bu kadar yenilemeyecek kadar tuzlu olacağını asla tahmin etmezdim. “Nimete kötü denmez” ama gerçekten olmamıştı.

Neyse, biz açıkçası Venedik’teki İtalyanlara karşı çok sempati duyamadık ya da turistlere karşı biraz kaba ve somurtganları denk geldi bize diyeyim. Duymuşsunuzdur İtalya’da çeşme suyu içiliyor ve sokaklarda her yerde çeşme bulmak mümkün, yine elimizi yıkamak ve şişelerimizi doldurmak için bir çeşmenin yanında durup elimizdekileri kenara bırakıp (peçete vs) şişeleri doldurduktan sonra geri alarak yola devam ettik, tam o sırada esnafın biri bizi durdurarak bağırmaya başladı. Çöp bırakıp gittiğimizi sanmış, Ömer (eşim) ısrarla bırakmadığını söylemesine rağmen inanmadı ve çeşmenin yanına kadar gidip baktı ve sonrasında özür diledi. Ömer de kibar davranması gerektiğini söyledi. Yaptığı çok kaba ve saygısızcaydı, önyargılı olmak istemiyorum ama ya müslümanlara karşı ya da genel turistlere karşı aşırı dolmuş durumdalar. Bu arada Venedik Avrupa’da Paris’ten sonra gördüğüm en pis şehir. Yani tamamen turistlerle alakalı olduğunu düşünmüyorum bu durumun, şehrin yapısından kaynaklı bir bakımsızlık da var. Şehrin gece ambiansı resmen Karayip Korsanları’ndaki Tortuga hissiyatı veriyordu. Neyse bu da böyle bir anıydı.

Hava karardıktan sonra yapmak istediğimiz bir şey kalmadığı ve çoğu yer erkenden kapandığı için, otobüsümüz de gece 2’de olduğu için vakit geçirecek bir yer arıyorduk, eşimin o an nereden aklına geldi bilmiyorum ama hala düşündükçe gülerim; Venedik Diyanet İşleri Başkanlığı’nı arayıp yakındaki mescitte bekleyip bekleyemeceğimizi sordu. Onlar da bekleyebileceğimizi ama 8’de kapandıklarını söyledi. Bize sabaha kadar açık olan ve bizim gibi turistlerin genelde tercih ettiği bir McDonald’s şubesi önerdi. Biz de hemen kalkıp gittik, hem yemek yedik hem kahve içtik, hem tuvaletinden faydalandık (menüde yazan kod ile tuvaleti kullanabiliyorsunuz), hem üzerimizi değiştirdik, hem de telefon ve powerbanklerimizi şarj ettik. Hatta ben uyudum bile. Turistler için acil durum sığınağı diyebilirim. Bu arada kahvesi şaşırtıcı derecede iyiydi ve Türkiye’deki Mc’den de ucuzdu. Konaklama için teşekkürler McD!